Afgelopen vrijdag en zaterdag zorgden vier Biestse zêveraars voor twee prachtige zêveravonden. De Commissie Zêveravonden van CV de Pinnekleuvers heeft kwaliteit hoog in het vaandel staan, dat was dit jaar weer terug te zien. Jaarlijks wordt samen met de zêveraars, tekstschrijvers en de commissie toegewerkt naar twee geweldige Zêveravonden.
Ook dit jaar schotelden weer vier Biestse deelnemers de bezoekers een prachtige avond voor. Het publiek werd in de grote zaal van Residentie Café Ome Toon getrakteerd op vier verschillende buuts vol grappen, hilarische situaties en prachtige zang. Beide avonden werden gepresenteerd door Koen van de Wiel.
Als eerste zêveraar gaf Mike Moermans (Peter Vingerhoets) het publiek een kijkje in de schaftkeet van het ijzermontagebedrijf waar hij werkt. Hij kwam binnen op een rijdende hoogwerker. “Koen van Lith, jij roept altijd dat de zêveravond van hoog niveau is… Zo hoog genoeg?” Riep hij vanaf 5 meter hoogte. Mike solliciteerde bij Constructiebedrijf Reyrink. Daar spreken ze de taal van staal werd hem verteld tijdens zijn sollicitatie. “Ik vind alles prima, als het maar geen Duits is!” Op de in de zomer georganiseerde sport en spelmiddag zag hij veel snelle, spannende risicosporten. Ook jeu des boule, alwaar Theo de Graaf de enige was met sponsoren op zijn shirt: tandarts Meutermans en Aerns: speelde u met Theo een potje jeu des boule, dan repareren wij uw smoel.
Voor SVSOS moest hij een overkapping maken, zodat iedereen tijdens de wedstijd droog kon staan: “Dan kunde beter 3 paraplus uitdelen, das veel goedkoper”, was zijn antwoord. “En droog staan doe je daar toch niet, met dat gezever van Tini Vriens in je nek.” Mike moest ook staal leveren voor een nieuw bouwconcept: een zorgwoning volgens het Rombouts Model. Een drie onder een kap woning, met alleen in het midden een centrale voergang en wasvoorziening. Zo kunnen Jos en Koen links en rechts gaan wonen en Corrie kan dan in het midden samen gaan wonen met de wasmachine en het fornuis.
Als tweede act kwam een debutante op: Tessa Touwhaar (Janneke de Beer). Zij was het leven in de Reeshof zo beu: hoeveel last ik daar wel niet had van Decibel! Alle huizen hutjemutje op elkaar en de restaurants zitten altijd vol met van dat simpele stadse volk. Tesse komt hier voor rust, reinheid en vooral geen vleesautomaat. Dat is zielig voor die varkentjes, in zo’n klein hokje. Ze zag graag de schaapjes in de wei dartelen, maar het enige wollige wat ze tegen was gekomen was een gesprek met Mart van Vught.
Op zoek naar de ZEN van het leven ging ze op zoek naar een huis. Ze wilde wel graag eerst alle hoeken van het huis zien. Overbuurvrouw Mariska adviseerde haar om de rondleiding dan door de oudste zoon des huizes te laten doen: die had Mariska ook al eens alle hoeken van het huis laten zien.
Om nog meer tot rust te komen wilde ze graag de koe nog knuffelen. Toen ze Koen van Dal belde, zei Koen: “Dat moet ik efkes aan ons mam vragen…” Daar aangekomen stond Koen al te wachten, poedelnaakt met alleen zijn laarzen aan. “Ons mam zei, doe wel je rubbers aan bij het knuffelen”. Hoho, zei Tesse, ik wil uit een dal klimmen, niet erop!
De ultieme vorm van rust is yoga. Bij Claartje van de Wouw. In de gymzaal stonden 20 Biestse vrouwen in joggingbroek en één jonge gast in groene Borat string: Gijs van den Heuvel. Tesse scheert haar heuvel al lang niet meer, want ‘het mag er zijn’, maar bij hem in zijn string zat een flinke yoga-mat. Bij de yoga kenden ze allerlei Biestse poses welke Tessa prachtig liet zien. Brommend met handen in rug en buik naar voren: de Sjaak van der Aa. Voorovergebukt met de billen naar het publiek: D’n Hollie.
Als afsluiting zong ze live het nummer “Samen Zen” van Willeke Alberti. Een prachtig einde wat iedereen meezong.
Na de pauze brachten de heren van Zuuk ut mar ut hun carnavalslied: Neffe de pot gepist #metoo ten gehore.
Als derde zêveraar nam leraar Jan ten Broekworst (Willem Weijters) het publiek mee in zijn werk als leraar op de basisschool. Iedereen moest stil en recht zitten en als je moest plassen, moest je de plasketting bij Jan komen halen. Maar je billen kwam hij niet afvegen. Behalve die van Loes Jansen. Toen de Prins moest lachen, gooide hij een krijtje en zei dat de Prins die terug moest komen brengen, waarna hij de Prins op het podium in de hoek zette.
De kleuterliedjes van vroeger slaan ook nergens meer op, volgens meester Jan. “… die poppen drinken poppenbier”. Dat zijn toch geen liedjes voor de kleuters? “…Schaapje, schaapje heb je witte wol?” en “… witte zwanen, zwarte zwanen”. Veel te racistisch. En iemand die een tekst kan verzinnen als “Oze wieze woze wieze walla kristalla”, heeft ook iets gezopen bij het schrijven van die tekst.
Ook de rekensommen zijn in de loop der jaren veranderd, vroeger stonden er sommen in het boek zoals: Thijsje gaat met € 2,00 naar de groentenboer. Een appel kost € 0,20. Hoeveel appels kan Thijsje kopen? Tegenwoordig is dat: Achmed wil kopen Apple. In winkel kost € 1.000,-. Neef Mohammed kan voor € 500,- hosselen. Achmed heeft geen doekoe, hoe gaat Achmed fixen?
Ook het trakteren is niet makkelijk tegenwoordig: Ali en Yuusuf mogen geen varkensvlees, Lieve moet glutenvrij, Pip heeft notenallergie, Lieke mag geen kleurstoffen, Raf heeft koemelkallergie en de directeur wil dat traktaties gezond zijn, terwijl ze zelf in de lerarenkamer volle schalen celebrations wegsnoepen.
Bruidje in spé, Koen van Lith, sloot de avond in bruidsjurk af op de door hem bekende manier. Hij hield mensen de spiegel voor hoe het er nu uitziet als je gaat trouwen: ziede dees nou dames, dat dees voor schut is. Dat ziet er toch niet uit zonne blije prinsessenjurk. De bruidegom heeft al jaren tegen een veel te grote, vleeskeurige, HEMA onderbroek aangekeken, maar nu kunnen ze ineens wel sexy lingerie aan. Ziede dat het wél kan! Leuk was ook de bloemlezing over de huwelijksreis naar Frankrijk. Waarin alles natuurlijk gezellig verliep. Lieve kindjes in de auto, onderweg lekker picknicken, op de camping lekker samen tentje opzetten terwijl de kindjes al kennismaken met de kinderen van de toekomstige vakantievrienden. Lekker glaasje wijn onder de Franse zon. #genieten #loveyoutothemoonandback. Maar dat was de Facebookversie. In het echt verloopt de reis natuurlijk veel anders… Voor dat je bij Hazeldonk bent, zitten de kindjes al achterstevoren ruzie te maken, plakken de zonneschermpjes al aan de ramen van de pakjes Wicky en heb je bij het opzetten van de tent je eerste huwelijkscrisis al te pakken. #45graden #looptochnaardemaanenback.
En dan het feest waar de tante met slechts vier boventanden in haar mond (tante Riek) zit te zeuren dat de muziek te hard staat en zich afvraagt of er dadelijk nog wel een kaasje en een worstje wordt rondgebracht. ’s Nachts gaat het bruidspaar naar de veel te dure hotelkamer voor de huwelijksnacht, maar in plaats van een wilde nacht gaan ze eerst enveloppen tellen. Tot slot vertelde Koen hoe het is om de bruid te onkleden, knoopje voor knoopje haar korset losmaken. Dat is eigenlijk hetzelfde als een kind wat een pak yoghurt leeg knijpt in een kommetje. Splatsj: niet iets teveel in ene keer!
CV de Pinnekleuvers kijkt terug op twee prachtige avonden waar de kwaliteit van de buuts weer erg hoog was. Dit is zeker een mooie opmaat voor de komende carnaval.
